Istnieje wiele pasożytów zagrażających zdrowiu naszych psów. Jednym z najbardziej niebezpiecznych z pewnością jest tasiemiec – płaziniec atakujący narządy wewnętrzne i zaburzający funkcjonowanie całego organizmu. Jak wygląda tasiemiec u psa i jak powinno się go leczyć? O tym przeczytają Państwo w poniższym artykule.
Jak wygląda tasiemiec u psa?
Psy w Polsce narażone są na zarażenie kilkoma gatunkami tasiemca. Wśród nich wymienić można:
- tasiemca psiego (Dipylidium caninum),
- tasiemca bąblowcowego (Echinococcus granulosus),
- tasiemca kręćkowego (Taenia multiceps).
Nadmienione płazińce mają zwykle długość od 20 do 80 centymetrów, choć zdarzają się osobniki mierzące więcej. Swoim wyglądem przypominają taśmę – są spłaszczone i wydłużone. Składają się z członów (proglotydów), które u zarażonego osobnika mogą wydostawać się na zewnątrz organizmu wraz z kałem lub samodzielnie i osiadać wokół odbytu. Ich kształt i barwa kojarzone są z pestkami ogórka.
Najczęściej wykrywanym u psów tasiemcem jest Dipylidium caninum. Do zarażenia dochodzi za pośrednictwem pcheł lub wszoł przenoszących larwy pasożyta. Pielęgnując swoją sierść czy też wygryzając swędzące miejsce, pupil połyka wyżej podane stawonogi i tym sposobem larwy tasiemca przedostają się do układu pokarmowego swojego żywiciela ostatecznego. Tam zaś dochodzi do przekształcenia się w formę dojrzałą, która, przyczepiona najczęściej do ściany jelita cienkiego, konkuruje z organizmem psa o składniki odżywcze.
Tasiemiec bąblowcowy oraz kręćkowy to również bardzo niebezpieczne gatunki pasożytów wewnętrznych. Pierwszy z nich po dotarciu żołądka lub jelita zwierzęcia może wraz z krążeniem krwi przedostawać się do innych ważnych narządów, takich jak mózg, płuca czy wątroba. Drugi wymieniony pasożyt atakuje głównie mózg wywołując chorobę zwaną cenurozą.
Tasiemiec u psa – objawy
Najczęstsze objawy tasiemca u psa to:
- spadek masy ciała – nagły spadek masy ciała mimo niesłabnącego apetytu i właściwego karmienia może być oznaką inwazji pasożyta, który ”kradnie” psu składniki odżywcze,
- człony tasiemca w kale, w okolicach odbytu lub na legowisku – ich obecność świadczy o bytującym w ciele dojrzałym osobniku,
- saneczkowanie – swędzenie w okolicach odbytu jest typowym objawem zarażenia pasożytem, może łączyć się z wylizywaniem i wygryzaniem sierści, a także pocieraniem odbytem o podłogę,
- biegunki, zaparcia i wymioty – zarobaczenie organizmu może doprowadzić do pojawienia się biegunek, przerywanych zaparciami oraz wymiotów,
- zmatowienie sierści – niedostateczna ilość składników odżywczych wyjaławia organizm, przez co sierść zwierzęcia może stać się łamliwa i matowa,
- apatia – pies zarażony endopasożytem może zmienić swoje zachowanie, stając się bardziej osowiałym i mniej energicznym.
Tasiemiec u szczeniaka
Zarażenie tasiemcem u szczeniąt nie różni się zbytnio od tego u psów dorosłych. Trzeba jednak pamiętać, iż układ odpornościowy młodego organizmu jest słabszy i trudniej będzie mu podjąć walkę z pasożytem. W skrajnych przypadkach wzrost szczeniaka może zostać zahamowany, co prawdopodobnie poskutkuje różnymi wadami w rozwoju pupila.
Tasiemiec u psa – czy można się nim zarazić?
Zarażenie człowieka tasiemcem przez psa jest niestety możliwe. Najczęściej zarażają się dzieci, lecz nie brakuje również dorosłych właścicieli zaatakowanych przez tego pasożyta. Zawsze odbywa się to drogą pokarmową poprzez zjedzenie stawonoga, który jako żywiciel pośredni jest nosicielem larw płazińca. Zarażenie zazwyczaj przebiega bezobjawowo, jednakże po jakimś czasie w wydalanym kale zaczynają pojawiać się człony pasożyta. Próbkę takich ekskrementów należy poddać diagnostyce, a następnie podjąć leczenie, polegające na przyjmowaniu tabletek odrobaczających.
Zarażenia u ludzi, mimo iż nieczęste, mogą być bardzo groźne dla zdrowia. Zwykle dochodzi do nich z powodu braku odpowiedniej higieny po kontakcie ze zwierzęciem. Profilaktyka powinna opierać się przede wszystkim na dokładnym myciu rąk i kontroli zdrowia swojego pupila.
Tasiemiec u psa – leczenie i profilaktyka
Leczenie tasiemca u psa jest dosyć proste. Należy przede wszystkim pobrać próbkę kału do badania. Brak członów w wydalinach wcale nie oznacza, iż pies nie jest zarażony, tak więc w wypadku podejrzenia obecności tasiemca zaleca się pobranie ekskrementów i udanie się z nimi do lekarza weterynarii. Następnie zgodnie z jego zaleceniami podaje się pupilowi tabletki na pasożyty. Po upływie odpowiedniej ilości czasu od przeprowadzonego odrobaczania warto wykonać powtórne badanie kału, aby upewnić się czy zwierzę zostało wyleczone.
Profilaktyka w wypadku tasiemca również nie jest zbyt skomplikowana. Zalecane jest dbanie o higienę i zwalczanie ewentualnych pcheł, które mogą być prekursorem zarażenia tym pasożytem u psa. Istotne jest również systematyczne odrobaczanie czworonoga, zwłaszcza w wieku szczenięcym, oraz pamiętanie o właściwej diecie – podawanie zwierzęciu np. podrobów może stanowić zagrożenie zarażenia pasożytem.
Leczenie naturalne za pomocą domowych sposobów zdecydowanie nie jest skuteczne w walce z tasiemcem. Konieczne jest zdanie sobie sprawy z powagi zarażenia i ryzyka, jakie wiąże się z niewłaściwym leczeniem pupila. Pasożyt może wyrządzić w jego organizmie bardzo duże szkody, tak więc świadome podejście właściciela powinno być podstawą w takiej sytuacji.
Podsumowanie
Pasożyty wewnętrzne i zewnętrzne są szeroko rozpowszechnione w środowisku. Tasiemce z pewnością stanowią jedną z najbardziej niebezpiecznych grup, jednakże regularne odrobaczanie oraz inne zabiegi profilaktyczne skutecznie uchronią psa przed zarażeniem tymi płazińcami. Troska o zdrowie i bezpieczeństwo pupili powinna być dla właścicieli priorytetem – w końcu pies to najlepszy przyjaciel człowieka!
Autor
Redakcja RankingKarm.pl
